Capriolen op de zoutvlakte en hel in de zilvermijn

Zaterdag 13-aug-2011, 13:35(loc.)

Hallo allemaal, en welkom bij een nieuwe aflevering van het leven van Regien en Vincent in het verre Zuid-Amerika.

Na het vorige bericht zijn we vanuit de jungle en Pampa´s weer naar La Paz gereisd. Dat ging prima met zo´n klein vliegtuigje, want deze keer besloot de piloot ook daadwerkelijk te gaan vliegen in plaats van de krant lezen op drie kilometer boven de grond… We wilden graag op de zesde in La Paz zijn, omdat daar Independence Day zou moeten zijn. Dat bleek duidelijk geen koninginnedag zoals in Nederland, want er was geen moer te doen. Dat leverde wel genoeg tijd op om inkopen te doen voor onze volgende trip; de driedaagse 4x4 rit over Salar de Uyuni. Om in Uyuni te komen, zijn we in een trillende, krakende, rillende en piepende nachtbus gestapt, waar we uiteraard niet in hebben kunnen slapen. Vanaf daar met een Lexus (wat een verschil!) over de zoutwoestijn, langs kraters, bergen, sneeuw en geisers gereden. Echt super indrukwekkend, en voor ons allebei een totaal nieuwe ervaring. Onderweg ook nog bewijs voor The Primordial Soup-theorie gevonden (zie Cow&Chicken-cartoons). De camera vond het ook leuk, want volgens mij hebben we 100 foto´s geschoten. (onthoud dit gegeven als je ons binnenkort vraagt om een foto-avondje te houden…)
Onderweg hebben we op twee plaatsen geslapen, waarbij de huisvesting varierend was gemaakt van zoutblokken of lama-stront. Allebei innovatief en ongetwijfeld geschikt voor gebruik in Nederland, afgezien van het feit dat er bij ons vertrek zowel geen lama´s als strooizout in de buurt van Alkmaar aanwezig waren.
Naast de zoutwoestijnen was er in Uyuni niet zo veel te beleven, daarom zijn we zo snel mogelijk doorgetrokken naar Potosí. Daar zijn we een halve dag zoet geweest met een bezoek aan de lokale zilvermijnen. Dit is zonder twijfel de meest verschrikkelijke werkomgeving die we hebben gezien. De meeste mijnwerkers beginnen rond hun 17e. Er zijn echter ook kinderen van 10. Na 30 jaar overlijden de meesten aan silicosis, door hun permanente contact met fijnstof, echt verschrikkelijk…
Potosí was verder een mooie stad, die duidelijk heeft geprofiteerd van ´el Cerro Rico´ (de rijke berg) er waren prachtige gebouwen te zien. De glans was er voor ons wel een beetje af nu de historie ervan ons bekend is.
Op dit moment zitten we in Sucre, waar de temperaturen eindelijk een beetje op niveau raken. Na de woestijn waar het min 20 werd en geen verwarming in de slaapkamer aanwezig was, nu T-shirts en korte broeken temperaturen. Hier gaan we een hoop musea bekijken, want die zijn hier in overvloed aanwezig.

Over een paar dagen met het vliegtuig via La Paz terug naar Peru, en Cuzco / Machu Picchu verkennen. Ondertussen leven we overigens mee met jullie beperkte zomerse weer. Graag wat meer zon in Nederland…

Groetjes Vincent en Regien